ประวัติความเป็นมาของมัสยิดญาเมี๊ยะ

          มัสยิดยาเมี๊ยะ คำว่า “ยาเมี๊ยะ” เป็นภาษาอาหรับ หมายความว่า “ที่ชุมชน”มัสยิดแห่งแรกที่ตั้งขึ้นในเมืองสร้างมาก่อน พ.ศ. 2435 ต่อมาเกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่ที่เมืองนคร ตั้งแต่ถนนเพนียดไปถึงนครข้างวิทยาลัยอาชีวนครศรีธรรมราชวิทยาเขตบริเวณไฟไหม้มีเขตกว้างมาก ชาวบ้านเล่าว่าเจ้าพระยาสุธรรมมนตรีออกจากวังไปดับไฟโดยใช้ดาบฟาดฟันไฟจึงดับลง บ้านเรือนราษฎร วัดมเหยงคณ์ ถูกไฟไหม้หมดเหลือแต่มัสยิดยาเมี๊ยะ กับบ้านเรือนราษฎร 1 หลัง เป็นสถานที่สำคัญของศาสนาอิสลามไว้เพื่อทำพิธีกรรมทางศาสนา คือ ละหมาด ลักษณะทางสถาปัตยกรรม คือ มัสยิดที่เหลือจากไฟไหม้เป็นอาคารสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาด 9 x 20 เมตร มีบันไดระเบียงด้านเหนือและด้านใต้ของอาคาร มีประตูด้านตะวันออก พื้นและฝาใช้กระดาน หลังคามุงสังกะสี